10.31.2013

Εύη Γεροκώστα




Γνωρίσαμε την Εύη Γεροκώστα, πριν από ένα χρόνο περίπου, στην παρουσίαση του τελευταίου παιδικού της βιβλίου «Ο βάτραχος και το φιλί» στον πολυχώρο Μεταίχμιο
Μαμά και γιος αμέσως μαγευτήκαμε από την αφήγηση της και αφεθήκαμε να μας ταξιδέψει στις περιπέτειες του μικρού βατραχάκου, που παρέα με την φίλη του τη βατραχίνα, ανακαλύπτουν την αγάπη.

Άμεση και επικοινωνιακή προσεγγίζει με τον λόγο της μικρούς και μεγάλους, σαν τις νεράιδες των παραμυθιών!

Την καλωσορίζουμε στη παρέα του Mommy 's Fairytales και την ευχαριστούμε πολύ για την τιμή που μας έκανε.

Ας γνωρίσουμε καλύτερα την Εύη Γεροκώστα:
Η Εύη Γεροκώστα γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και λογοτεχνική μετάφραση στο Κέντρο Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Εργάστηκε σε οργανώσεις προστασίας του περιβάλλοντος (Αρχέλων-Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία), στο ΕΚΕΜΕΛ-Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας και Επιστημών του Ανθρώπου, ενώ από το 2004 είναι υπεύθυνη του τμήματος εκπαιδευτικών προγραμμάτων στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ).
Έχει μεταφράσει πάνω από 30 βιβλία από τα γαλλικά.
Έχει εκδώσει τρία βιβλία για παιδιά («Πώς γεννήθηκαν τα όνειρα», εκδόσεις Μεταίχμιο, 2010, εικ. Δήμητρα Ψυχογυιού, «Αστέρια στον πάτο της λίμνης», εκδόσεις Μεταίχμιο, 2011, βραβείο «Πηνελόπη Μαξίμου» του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, εικ. Ανδρέας Κούρτης, «Ο βάτραχος και το φιλί», εκδόσεις Μεταίχμιο, 2013, εικ. Κατερίνα Χαδουλού), και ένα παραμύθι για ενήλικες («Μια μέρα που έγινε νύχτα», εκδόσεις Χριστάκης, 2013, εικ. Ανδρέας Κούρτης).
Μια κόκκινη κλωστή και μια πράσινη πέτρα την έφεραν στο δρόμο της αφήγησης. Αφηγείται επαγγελματικά από το 2003, σε μικρούς και μεγάλους, και παραστάσεις της φιλοξενούνται σε σχολεία, βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, μουσικές σκηνές, θέατρα, εκθέσεις βιβλίου, φεστιβάλ κ.α., στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το ρεπερτόριό της περιλαμβάνει ιστορίες προφορικής παράδοσης από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου που άκουσε, διάβασε, ή μετέφρασε, κυρίως όμως ιστορίες που τη «διάλεξαν». Τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στην αφήγηση παραμυθογραμμένων ιστοριών της λογοτεχνίας. Άλλες απευθύνονται σε μικρούς, άλλες σε ενήλικες. Κάποιες τις έχει διαβάσει, άλλες τις έχει γράψει, άλλες της τις εμπιστεύονται οι συγγραφείς τους, πολλές φορές πριν ακόμα εκδοθούν. Μια άλλη προσέγγιση της λογοτεχνίας. Ιστορίες που σαγηνεύουν όσους τις ακούν, κυρίως όμως εκείνη...

....Και ορίστε τι απάντησε στις ΠαραμυθοΕρωτήσεις του Mommy's Fairytales:
1. Παραμύθι = Ψέμα; 
Τα παραμύθια, μέσα από το «ψέμα», μιλούν για τις μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής. «Ψέματα είναι ή αλήθεια, έτσι είν’ τα παραμύθια», «Ούτε εγώ ήμουν εκεί ούτε εσείς να το πιστέψετε», «Παραμύθι μύθαρος και η κοιλιά σας πίθαρος». Οι παραμυθάδες ομολογούν ότι λένε ψέματα. Έτσι όσοι ακούν την ιστορία θα κατανοήσουν, με τον πιο ανώδυνο τρόπο, τα πιο σοβαρά ζητήματα: το θάνατο, τον αποχωρισμό, την ενηλικίωση, την προδοσία…
Τα παραμύθια είναι παραμυθία, παρηγοριά. Μας ταξιδεύουν σ’ έναν τόπο άτοπο και σ’ ένα χρόνο άχρονο. Στο «μια φορά κι έναν καιρό». Μας μαθαίνουν ν’ ακούμε –τα λόγια και τις σιωπές. Μας βοηθούν να μοιραζόμαστε, να ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα. Μας μαθαίνουν να σχετιζόμαστε, να επικοινωνούμε σε μια γλώσσα αρχετυπική. Αυτή τη γλώσσα την καταλαβαίνουν, καλύτερα απ’ όλους, τα παιδιά.

2. Τι είναι για εσάς το παραμύθι;

Μια κόκκινη κλωστή. Ένα μονοπάτι με κόκκινα νηματόδεντρα από τη μια και από την άλλη. Ένα μονοπάτι που ξεκινά από το «μια φορά κι έναν καιρό...» και που δεν τελειώνει πουθενά. Σ’ αυτό το μονοπάτι, το χώμα, κάθε πέτρα, κάθε πλάσμα, όλα μιλούν τη γλώσσα των παραμυθιών. Όσοι περνούν από κει, στέκονται και ακούνε ιστορίες. Κι αφού βρουν αυτή που θα τους μαγέψει, δένουν στη μέση τους μια από τις πολλές άκρες της κόκκινης κλωστής, και δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν...
Από κάποια ηλικία και μετά, θυμάμαι τον εαυτό μου να ακούει ιστορίες –όχι απαραίτητα παραμύθια- και να μαγεύεται. Το 2000 παρακολούθησα ένα φεστιβάλ αφήγησης στο Παρίσι, όπου παραμυθάδες απ’ όλο τον κόσμο αφηγούνταν στη μητρική τους γλώσσα, χωρίς διερμηνεία. Δεν καταλάβαινα λέξη από τη γλώσσα τους, κατάλαβα όμως τις ιστορίες! Ήταν μαγικό αυτό που συνέβαινε, κι εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη δύναμη του λόγου της αφήγησης. Τότε σκέφτηκα πως ίσως είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή να το δοκιμάσω κι εγώ. Από εκεί και πέρα πήραν όλα το δρόμο τους:  σεμινάρια, συμμετοχή σε φεστιβάλ και συνέδρια, μελέτη θεωρητικών βιβλίων για την αφήγηση, και, πάνω απ’ όλα, μοίρασμα ιστοριών και συνεργασία με άλλους παραμυθάδες.
Αφηγούμαι λαϊκά παραμύθια του κόσμου που άκουσα, διάλεξα, που έχω μελετήσει και αγαπήσει πολύ. Όσο για το κοινό… ο καθένας έχει δικές του προτιμήσεις και αντιρρήσεις. Είναι μάλλον ανέφικτο ο αφηγητής να ικανοποιήσει ένα ολόκληρο κοινό με μια αφήγηση. Το σίγουρο είναι ότι το κοινό αγαπά τις ιστορίες που πρώτος έχει αγαπήσει ο αφηγητής. Εξάλλου, τι περισσότερο είναι η αφήγηση από μοίρασμα ψυχής, επικοινωνία, διέξοδος από την ισοπεδωτική καθημερινότητα και, γιατί όχι, επιστροφή στις ρίζες μας, στο παλιό, εκεί όπου μια γλυκιά κουβέντα, ένα χαμόγελο ή ένα δάκρυ σήμαιναν τόσα όσα εμείς δεν μπορούμε να φανταστούμε καν; Η αφήγηση μας μαθαίνει ν’ ακούμε –τα λόγια και τις σιωπές. Οι αφηγητές είναι απλώς οι πομποί που, μ’ ένα χαμόγελο και μια ιστορία, ταξιδεύουν πρόσωπα αγαπημένα και άλλα, υποψήφια ν’ αγαπηθούν, για να γλυκαίνει λιγάκι η ζωή. Το κριτήριο, λοιπόν, ένα και μοναδικό: η επικοινωνία με το ίδιο το παραμύθι που «τυχαία» συναντά στο δρόμο του ο αφηγητής. Αν υπάρχει αυτό, ο καθένας μπορεί να αφηγηθεί, αρκεί να υπάρχει κάποιος που θέλει να τον ακούσει…

3. Τα παραμύθια αφορούν τα παιδιά ή τους ενήλικες;

Κάθε φορά που αφηγούμαι σε παιδιά, βλέπω πως νιώθουν ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει, κάτι ωστόσο που, ακόμα κι αν το ζουν για πρώτη φορά, δεν τους φαίνεται ξένο. Μιλάμε για δέντρα και τα βλέπουμε δίπλα μας. Μιλάμε για νεράιδες και ξέρουμε πως κάπου εκεί γύρω κρύβονται. Μιλάμε για πουλιά και τ' ακούμε να φτερουγίζουν. Μιλάμε για φωτιά και σχεδόν καιγόμαστε. Η μαγεία υπάρχει στα παιδιά, έτσι δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια.
Με τους ενήλικες, τα πράγματα δείχνουν διαφορετικά, αλλά αποδεικνύονται ίδια. Τα παραμύθια είναι μόνο για παιδιά, λένε πολλοί. Κι όμως, παλιά, τα παραμύθια ήταν μόνο για τους μεγάλους, και τα παιδιά κρυφάκουγαν.
Όλα τα παραμύθια είναι για όλους, απλώς κάποια παραμύθια είναι ιδανικότερα για συγκεκριμένες περιόδους της ζωής. 
Τα παραμύθια μιλούν για την ίδια τη ζωή. Και η ζωή δεν έχει ηλικία. Ο φόβος, η λύπη, η απώλεια, η χαρά, ο έρωτας, υπάρχουν στη ζωή όλων μας. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να βρούμε το δικό μας αγαπημένο παραμύθι, αυτό που θα μιλήσει στην καρδιά μας, να γνωρίσουμε έναν ήρωα που θα ξυπνήσει όσα κοιμούνται μέσα μας και θα τα ζωντανέψει. Έναν ήρωα που θα δει βαθιά μέσα μας και που ίσως καθορίσει την πορεία μας στη ζωή. Γιατί αυτός ο ήρωας ο «διαλεχτός», δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον εαυτό μας.

4. Παραμύθια Vs TV/ Internet (ή αλλιώς το παραμύθι στον σύγχρονο τρόπο ζωής)
Τα παιδιά δεν έχουν αντιστάσεις απέναντι στο παραμύθι. Μήπως όμως έχουν οι ενήλικες; Είτε από έλλειψη ποιοτικού χρόνου, είτε από έλλειψη αυτοπεποίθησης, οι ενήλικες δύσκολα παίρνουν την πρωτοβουλία να αφηγηθούν ή να διαβάσουν παραμύθια στα παιδιά. Η οθόνη λοιπόν κερδίζει;
Ας μην το βλέπουμε έτσι. Η τηλεόραση, το διαδίκτυο έχουν και πρέπει να έχουν θέση στη ζωή των παιδιών –το απαιτεί η εποχή. Αυτή η θέση όμως δεν πρέπει να μεγαλώνει ανεξέλεγκτα. Χρειάζεται όρια.
Ας κλείσουμε για λίγο την τηλεόραση ή τον υπολογιστή.
Ας σκεφτούν οι γονείς ιστορίες που σημάδεψαν τους ίδιους, που τους βοήθησαν να δουν τη ζωή με άλλη ματιά. Ας προσπαθήσουν να θυμηθούν τι ένιωσαν τη στιγμή που άκουσαν ή διάβασαν αυτή την ιστορία. Ας τη μοιραστούν με τα παιδιά τους κι ας το χαρούν.
Ας πούνε ιστορίες παντού: στη θάλασσα, στη βόλτα, σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού. Ας αφήσουν τα παιδιά να πουν τις δικές τους ιστορίες. Υπάρχουν εξαιρετικά βιβλία με παραμύθια. Το μόνο που έχει να κάνει ο ενήλικας είναι να τολμήσει να τα αναζητήσει, να βρει τις δικές του αγαπημένες ιστορίες και στη συνέχεια να τις μοιραστεί με τα παιδιά.
Και ξαφνικά η τηλεόραση δεν χρειάζεται να ανοίξει, ξαφνικά όλα γίνονται μαγικά, έστω και για λίγες στιγμές.
Η φαντασία των παιδιών υπάρχει και δεν σταματά να ταξιδεύει. Το ζήτημα είναι το ταξίδι να μην τελειώσει ούτε με την παιδική ηλικία, ούτε με την εφηβεία, ούτε με την ενηλικίωση. Τα παραμύθια είναι γενναιόδωρα, μπορούν να μας συντροφεύουν όσο εμείς τους το επιτρέπουμε.

5. Ποιο είναι το αγαπημένο σας παραμύθι;
Ένα λαϊκό παραμύθι από την Κρήτη, η «Τρουλίτα». Είναι ένα από τα πρώτα παραμύθια που αφηγήθηκα και που με μαγεύει ακόμα και σήμερα. Η ιστορία ενός άσχημου πουλιού που, μετά από πολλές δοκιμασίες, καταφέρνει να γίνει βασίλισσα. Ένα κόκκινο μήλο, τρία βασιλόπουλα, μια κουβέρτα φτιαγμένη από φύλλα και χόρτα, τρεις νεράιδες, ένας πετεινός, μια χρυσή κλωσσού με τα κλωσσόπουλά της, και πολλά-πολλά μαγικά ακόμα…

6. Με ποιον ήρωα παραμυθιού ταυτιζόσασταν όταν ήσασταν μικρός;
Η αλήθεια είναι ότι ήμουν από τα παιδιά που δεν άκουσαν πολλά παραμύθια -ίσως άλλωστε γι’ αυτό τα έχω αγαπήσει τόσο πολύ τώρα. Ήμουν παρόλα αυτά τυχερή γιατί είχα πάντα γύρω μου βιβλία, που κάλυπταν κάπως το κενό της αφήγησης. Θυμάμαι λοιπόν ένα κλιμακωτό παραμύθι που όλοι γνωρίζουμε, το «Ντίλι-ντίλι». Από μικρή με εντυπωσίαζε το πόσο τραγουδιστό και διασκεδαστικό ήταν, και ταυτιζόμουν με την κόρη που κεντούσε το μαντήλι κάτω από το φως του καντηλιού…

7. Αφιερώστε ένα παραμύθι στο Mommy's Fairytales και τους αναγνώστες του.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την πρώτη ιστορία που έγραψα. Μια ιστορία που ξεκίνησε από ένα… όνειρο! Εκείνη την περίοδο –αρκετά χρόνια πριν- κρατούσα ημερολόγιο ονείρων. Είχα στο κομοδίνο μου ένα μικροσκοπικό τετράδιο και, κάθε φορά που ξυπνούσα μέσα στη νύχτα ή το πρωί, σημείωνα ό,τι θυμόμουν από τα όνειρά μου. Ένα πρωί λοιπόν έγραφα, έγραφα, έγραφα… μέχρι που κατάλαβα ότι έγραφα μια ιστορία! Και να που έγινε βιβλίο, το πρώτο μου βιβλίο…


Στις πέτρες που μιλούν και λένε τις πιο μαγικές ιστορίες

Κάποτε, σ’ έναν ουρανό μακρινό, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβει, το Σύννεφο αγάπησε πολύ τον Ήλιο. Κάθε μέρα του έφερνε δώρα πολύτιμα: χρυσόσκονη, που την έκλεβε από τις ζωηρές χρυσόμυγες, για να φαίνεται πιο λαμπερός· ροδόνερο, από τα πιο σπάνια τριαντάφυλλα, για να φορά το πιο δροσερό άρωμα· ρουμπίνια κατακόκκινα –όχι από κείνα τα ψεύτικα –που τ’ άρπαζε από τα ξωτικά που ζούσαν πέρα από την άκρη του ουράνιου τόξου, για να στολίζεται.
Το Σύννεφο ζούσε ευτυχισμένο έτσι. Δεν επιθυμούσε τίποτε άλλο στη συννεφένια ζωή του. Μεγάλωνε. Μαζί μεγάλωνε κι η αγάπη του. Κι ο Ήλιος, όλο καμάρωνε. Τι τύχη κι αυτή, να τον αγαπούν τόσο. Μάτι δεν έκλεινε. Έμενε εκεί, στη μέση τ’ ουρανού, στιγμή να μη χάνει το θαυμασμό και τα παινέματα της φύσης…
Μια μέρα, η κυρά του καλοκαιριού, η Ζέστη, καλημέρισε τον Ουρανό, τον Ήλιο και τα σύννεφα. Ο Ήλιος δεν γύρισε να την κοιτάξει καν· δεν τα πήγαινε καλά μαζί της, γιατί τον έκανε να ιδρώνει, να βαραίνει· τότε άρχιζε να στέλνει καυτές πορτοκαλιές αχτίδες στον κόσμο, κι οι άνθρωποι ένιωθαν την ανάσα τους να κόβεται, τα ζώα αγκομαχούσαν, τα λουλούδια κρύβονταν μέσα στα πέταλά τους.
Η Ζέστη οργίστηκε με την αδιαφορία του Ήλιου: τον απείλησε πως με τη δύναμή της μπορούσε να λιώσει τα πάντα, μπορούσε να τον κάνει εχθρό τρομερό και μισητό στους ανθρώπους, στα ζώα, στον κόσμο ολόκληρο.
Ακούγοντας αυτά, το Σύννεφο φοβήθηκε για τον αγαπημένο του. Για να τον γλιτώσει από τη Ζέστη, σκέφτηκε να τον κρύψει στη συννεφένια αγκαλιά του. Να φτάσει πολύ κοντά του και να του χαρίσει τη δροσιά του. Να σταματήσει να βρέχει, μια για πάντα. Θα έχανε τη μοναδική αποστολή που είχε πάνω στη γη, να δροσίζει τον κόσμο. Έπρεπε να διαλέξει… και διάλεξε να θυσιαστεί για τον Ήλιο· τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη που γέμιζε τη συννεφένια του καρδιά.
Τον πλησίασε δειλά· ήταν πια πολύ κοντά του· δίχως να το σκέφτεται άλλο, τον αγκάλιασε σφιχτά. Είχε βρει επιτέλους το θάρρος ν’ αγκαλιάσει αυτόν που αγαπούσε, να του δείξει ότι όλα είναι δυνατά…
Κι ο Ήλιος; Ο Ήλιος έσπρωξε το Σύννεφο μακριά, λέγοντάς του πως η αγκαλιά του έκρυβε τη μοναδική ομορφιά του. Δεν το είχε ανάγκη, ποτέ δεν θα το αγαπούσε.
Το Σύννεφο ένιωσε ξαφνικά αδύναμο· η ανάσα του χανόταν. Είχε χάσει τα πάντα: τις σταγόνες βροχής που κάποτε μοίραζε απλόχερα, τον αγαπημένο του, τ’ όνειρό του, όλα… Το «ποτέ» που άκουσε απ’ τον Ήλιο έγινε χαλί ανθισμένο· το Σύννεφο ξάπλωσε πάνω του κι εκείνο άρχισε να πετάει και να φεύγει μακριά, πολύ μακριά...
Πέρασε καιρός, έφυγε το καλοκαίρι. Ήρθε το φθινόπωρο, ο χειμώνας, η άνοιξη, άλλο καλοκαίρι... πέρασαν κι αυτά. Κι ο Ήλιος εκεί, στη μέση τ’ ουρανού, να βλέπει τις μέρες να περνούν και να πετούν μακριά. Όλοι τον παίνευαν, τον φρόντιζαν… Μα γιατί ξάφνου όλα τούτα έμοιαζαν πιο λίγα, πιο ασήμαντα, πιο… ψεύτικα; Σκέφτηκε, ξανασκέφτηκε, μέχρι που κατάλαβε. Του έλειπε το Σύννεφο…
Όχι τα δώρα του μα η αγάπη του, η παρέα του, η έγνοια του, ακόμα κι εκείνη η μία και μοναδική αγκαλιά του.
Άρχισε να το ψάχνει. Ρωτούσε παντού τι είχε απογίνει εκείνο το συννεφάκι που ‘χε τολμήσει να τα βάλει με τη Ζέστη. Κανείς δεν ήξερε. Έψαξε κι άλλο, ρώτησε άλλα σύννεφα, άλλους ουρανούς. Τίποτα…
Στάθηκε για λίγο. Έγινε τότε κάτι, κάτι που έκανε όλο τον κόσμο ν’ αλλάξει. Αποκοιμήθηκε. Για πρώτη φορά στην ιστορία της πλάσης, ο Ήλιος έκλεισε τα μάτια του -από κούραση ή λύπη, ποιος ξέρει- και κρύφτηκε πίσω από ένα βουνό, για ώρες πολλές. Κι εκεί, ο ν ε ι ρ ε ύ τ η κ ε. Για πρώτη φορά κι αυτό. Ονειρεύτηκε πως ταξίδευε παρέα με το Σύννεφο, πως σεργιανίζανε μαζί απέραντους ουρανούς· δεν μιλούσαν πολύ, μονάχα κοιτάζονταν, χαμογελούσαν και πήγαιναν, ολοένα και πιο μακριά…
Για ώρες κοιμήθηκε ο Ήλιος. Μόλις ξύπνησε, έψαξε στο πλάι του το Σύννεφο. Τίποτα. Κατάλαβε τότε πως δεν μπορούσε να το έχει κοντά του, μπορούσε όμως να το συναντά κάθε φορά που θα έκλεινε τα μάτια του… Και θα τα έκλεινε κάθε μέρα, για να θυμάται πώς έμοιαζαν τα κατακόκκινα ρουμπίνια, το δροσερό ροδόνερο, η λαμπερή χρυσόσκονη και η μικρή συννεφένια αγκαλιά...
Ο Ήλιος έμαθε να κοιμάται για να μάθει να ονειρεύεται.
Τέτοια χαρά όμως δεν θα την κρατούσε για τον εαυτό του. Σ’ όλους το ’πε το μυστικό του, σ’ όλα τα πλάσματα της γης. Τους έμαθε να πλαγιάζουν την ώρα που έσβηνε το φως του, κι άρχισε να γεμίζει ο κόσμος εικόνες και χρώματα και μυρωδιές…
Έτσι, κάπου μέσα στη νύχτα και τη σιωπή, γεννήθηκαν τα πρώτα όνειρα των ανθρώπων...









Κερδίστε 3 αντίτυπα του βιβλίου "Ο βάτραχος και το φιλί"





Ένας βάτραχος και μια βατραχίνα περιμένουν το φιλί που θα τους μεταμορφώσει, για να βρουν τον εαυτό τους. Όσο περιμένουν γνωρίζονται, αρχίζουν τις καλημέρες, τα χαμόγελα, τα μικρά και τα μεγάλα ταξίδια, τα μικρά και τα μεγάλα μυστικά. Και χωρίς να το καταλάβουν, νιώθουν ξαφνικά οι δυο τους δεμένοι. Κάτι τους κρατάει μαζί, αχώριστους. Κάτι που δεν ξέρουν ούτε τι είναι ούτε πώς το λένε…









To βιβλίο Ο βάτραχος και το φιλί” της Εύης Γεροκώστα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, στη σειράς "Μικρές Καληνύχτες με πολύ όμορφη εικονογράφηση από την Κατερίνα Χαδουλού.

Ενημερωθείτε για όλες τις εκδόσεις των Εκδόσεων Μεταίχμιο μέσω Facebook https://www.facebook.com/ekdoseis.metaixmio και γίνετε μέλος της διαδικτυακής ομάδας του Μεταίχμιου για να επωφεληθείτε πολλών προνομίων πατώντας στο σε αυτό το link.

Εσείς τι πιστεύετε πως μπορεί να ήταν αυτό που κράταγε μαζί τα δύο βατραχάκια;
Δώστε τη δική σας απάντηση και μπείτε στο διαγωνισμό για να κερδίσετε ένα από τα τρία αντίτυπα που προσφέρουν οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
  • Αφήστε σχόλιο στο τέλος του άρθρου με την απάντηση σας και το ονοματεπώνυμο σας. 
  • Οι συμμετοχές θα συγκεντρώνονται ως και τις 13/11/2013 τα μεσάνυχτα. Τα ονόματα των νικητών, θα δημοσιευθούν στις 14/10/2013,  στην τρέχουσα σελίδα και οι νικητές θα ενημερωθούν με μήνυμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση που θα έχουν δηλώσει.  
  • Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχει οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο, άνω των 18 ετών
  • Η παραλαβή των βιβλίων θα γίνει από τον Πολυχώρο Μεταίχμιο  Ιπποκράτους 118  στην Αθήνα ή  από το Οξυγόνο   Ολύμπου 81, Θεσσαλονίκη
  • Σε περίπτωση που ο νικητής είναι κάτοικος εκτός Αττικής και Θεσσαλονίκης, το βιβλίο, θα του απόσταλεί ταχυδρομικά.
  • Ρητώς αναφέρεται ότι τα δώρα του διαγωνισμού δεν ανταλλάσσονται με χρήματα ή με άλλα αντικείμενα ίσης αξίας. Το Mommy's Fairytales διατηρεί το δικαίωμα να διαφοροποιήσει τους όρους της παρούσας προκήρυξης, ενημερώνοντας εγκαίρως το κοινό.


ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Ο ποντικός και η θυγατέρα του



Κόκκινη κλωστή κλωσμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώσ' της κλότσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινίσει.
Αρχή του παραμυθιού, καλησπέρα στην αφεντιά σας!

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας ποντικός που είχε μιαν όμορφη θυγατέρα. Όσο μεγάλωνε η θυγατέρα του, τόσο περισσότερο ομόρφαινε κι ο ποντικός καμάρωνε και ήταν όλο περηφάνια.
Κι ήρθε η ώρα κάποτε να την παντρέψει. Μα δεν καταδεχότανε να της δώσει για άντρα ποντικό. "Τέτοια είναι η ομορφιά της", έλεγε "που της αξίζει καλύτερος γαμπρός". Κι εκεί που συλλογιότανε σε ποιον να τη δώσει, βλέπει τον Ήλιο να λάμπει. "Να γαμπρός για το κορίτσι μου", είπε και χωρίς να χάσει καιρό, κινάει για το παλάτι του ήλιου.
Φτάνει στο παλάτι του Ήλιου, τον βλέπει κα του λέει: "Ήλιε την παίρνεις τη θυγατέρα μου γυναίκα; Είναι τόσο όμορφη και δεν θέλω να τη δώσω σε άλλονε. Μονάχα σε 'σένα ταιριάζει, έτσι λαμπερός και δυνατός που είσαι!"
"Ax", τ' αποκρίνεται ο Ήλιος, για να τον ξεφορτωθεί, "Δεν είμαι 'γω, όπως με θαρρείς, δυνατότερος απ' όλους στον κόσμο, βλέπεις εκείνο το Σύννεφο; Άμα με σκεπάσει, σκοτεινιάζω και χάνομαι. Τίποτα δεν μπορώ να του κάμνω. Σύρε σ' αυτό και δίχως άλλο, θα πετύχεις".
Τι να κάμνει ο καημένος ο ποντικός, σηκώνεται, πάει στο Σύννεφο και του λέει: " Έχω μιαν όμορφη θυγατέρα και θέλω να την παντρέψω, να τη δώσω στον πιο καλό και πιο δυνατό σε τούτο τον κόσμο, την παίρνεις γυναίκα σου;" Μα και 'κει σκούρα τα βρήκε. "Βλέπεις τον Βοριά;" τ' αποκρίνεται το σύννεφο, "όταν αυτός αρχίσει να φυσάει, διαλύομαι και γίνομαι χίλια κομμάτια, τίποτα δεν είμαι πια. Σύρε στο Βοριά".
Πάει ο ποντικός στο Βοριά και λέει και σε αυτόν τα ίδια και ο Βοριάς για να μην τον κακοκαρδίσει, τ' αποκρίνεται: "Μετά χαράς καημένε ποντικέ θα την έπαιρνα την όμορφη τη θυγατέρα σου, μα δεν είμαι εγώ, όπως με θαρρείς, ο πιο δυνατός. Πέρα κει είναι ένας πύργος, χρόνια τώρα φυσάααω, φυσάααω και δεν μπορώ να τον ρίξω κάτω. Σύρε σ' αυτόν και χωρίς άλλο θα βρεις τον γαμπρό που ζητάς".
 Τι να κάνει ο ποντικός κινάει για τον Πύργο. Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει, κάποτε φτάνει. Βλέπει τον Πύργο να στέκεται περήφανος και καταστολισμένος. " Έχω μιαν όμορφη θυγατέρα, που πολύ την αγαπώ", του λέει, "την παίρνεις γυναίκα, εσύ που 'σαι ο πιο δυνατός απ' όλους;" Βγαίνει τότε ο άρχοντας του Πύργου, καβάλα στο μαύρο του άλογο και του λέει: "Ποντικέ, Ποντικέ, ακούς μια βουή; Τι θαρρείς πως είναι; Αντρειωμένα θεριά, ποντικοί είναι, που κατατρώνε τον Πύργο και κοντεύουν να τον ρίξουν κάτω. Απ' τους ποντικούς, καημένε μου, άλλοι περισσότερο δυνατοί και αντρειωμένοι, δεν είναι στον κόσμο! Μην ακούς κανένα και σύρε να βρεις ένα παλικάρι ποντικό για την καλή σου θυγατέρα".
Χάρηκε ο Ποντικός κι έγινε η καρδιά του περιβόλι. Διάλεξε τότε ανάμεσα από όλους τους ποντικούς, τον πιο όμορφο κι αντρειωμένο Ποντίκαρο και του 'δωκε τη θυγατέρα του. Και ντύθηκαν νύφη και γαμπρός κι όλοι τους καμαρώνανε, κι όργανα, τούμπανα, χαρές μεγάλες, εγίνηκαν οι γάμοι! Σαράντα μέρες παίζανε πίπιζες, κλαρίνα και νταούλια. Σαράντα μέρες, γλέντια και χαρές και τρώγανε και πίνανε και λέγανε τραγούδια. Κι όλες τις μέρες χόρευαν κι έσυραν όλοι το χορό. 

Πέρασα κι εγώ από κει και μου δωκαν μια κουταλιά φακή.

1ο Φθινοπωρινό Παζάρι βιβλίου στην πλατεία Κοτζιά


Ο Σύλλογος Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών και οΣύλλογος Εκδοτών Επιστημονικών Βιβλίωνοργανώνουν,  το 1ο Φθινοπωρινό Παζάρι Βιβλίου, στην πλατεία Κοτζιά από την  1 έως και τις  20 Νοεμβρίου, με στόχο την ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας.
Το Παζάρι τελεί υπό την αιγίδα του  Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, ενώ σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων φιλοξενεί παράλληλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.    
Στο 1ο Φθινοπωρινό Παζάρι Βιβλίου συμμετέχουν 120 εκδότες (ελληνική και ξένη λογοτεχνία, παιδικά, πολιτική, ιστορία, ψυχολογία κ.ά.) διαθέτοντας,  χιλιάδες τίτλους βιβλίων, σε πολύ χαμηλές τιμές (με έκπτωση τουλάχιστον 70%).
Ο Σύλλογος Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών εδώ και τρία χρόνια κάνει μια προσπάθεια να ενισχύσει τις βιβλιοθήκες τις χώρας με το κοινωνικό μήνυμα «Με διάβασες; Χάρισέ με!». Η πρωτοβουλία αυτή ξεκίνησε το 2011 στην 34η Γιορτή Βιβλίου, κατά τη διάρκεια της οποίας συγκεντρώθηκαν 3.000 βιβλία και στάλθηκαν στις βιβλιοθήκες Λέρου και Λειψών. Το 2012, στην 35η Γιορτή,  αριθμός των βιβλίων που συγκεντρώθηκαν ξεπέρασε κάθε προσδοκία μας, καθώς συγκεντρώθηκαν περίπου 18.000 βιβλία που στάλθηκαν σε βιβλιοθήκες όλης της Ελλάδας. Φέτος, στην 36η Γιορτή Βιβλίου,  συγκεντρώθηκαν περίπου 17.000 βιβλία και η αποστολή τους σε βιβλιοθήκες (δημοτικές, σχολικές, συλλόγων, φυλακών, νοσοκομείων κ.λπ.) όλης της χώρας είναι σε εξέλιξη.
Πρόγραμμα εκδηλώσεων
Κυριακή 3 Νοεμβρίου
11:00 – 12:00
«Φιλαρμονική Δήμου Αθηναίων» Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για να γνωρίσουν τα παιδιά από κοντά τα μουσικά όργανα της ορχήστρας πνευστών.
12:30 – 13:30
«Ο Καραγκιόζης βιβλιοθηκάριος» Παράσταση Καραγκιόζη από το θίασο Σωτήρη Χαρίδημου.
Κυριακή 10 Νοεμβρίου
11:00 – 12:00
«Φιλαρμονική Δήμου Αθηναίων» Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για να γνωρίσουν τα παιδιά από κοντά τα μουσικά όργανα της ορχήστρας πνευστών.
12:30 – 13:30
«Οι παροιμίες του Καραγκιόζη» Παράσταση Καραγκιόζη από το θίασο Σωτήρη Χαρίδημου.
Κυριακή 17 Νοεμβρίου
12:00 – 13:30
«Η χωρίς αρχή …αρχή του κόσμου» Διαδραστική παράσταση από την Ομάδα ΑΝΑΣΣΑ. Μια ποιητική και καλλιτεχνική προσέγγιση σύγχρονων κοσμολογικών απόψεων για τη γέννηση του σύμπαντος. Τα παιδιά παίζουν με τις έννοιες του ρυθμού, του χώρου και του χρόνου και κατασκευάζουν αντικείμενα εμπνευσμένα από την παράσταση.

ΚΕΡΔΙΣΤΕ 2 ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ “ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΑ”



Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΌΣ ΕΧΕΙ ΛΗΞΕΙ
drosostalida
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μικρή ψιχάλα.
Μια τόοοοοσο δα μικρή δροσοσταλίδα.”
Η δροσοσταλίδα περιπλανιέται στα σύννεφα, στα ποτάμια, στις λίμνες, στα λουλούδια ψάχνοντας απάντηση στο ερώτημά της:“Ποιό είναι το όνομά μου; Mήπως ξέρεις το όνομά μου;”
To βιβλίο δροσοσταλίδα” του Αντώνη Δημητρακόπουλου κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος με πολύ γλυκειά εικονογράφηση από την Έρση Σπαθοπούλου.
Απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 5 ετών και άνω και είναι ένας πολύ ωραίος  τρόπος, για να μάθουν τα παιδιά την πορεία της δροσοσταλίδας, τον κύκλο που κάνει στο περιβάλλον αλλά και τη μεγάλη αξία της!
Μπορείτε να ξεφυλλίσετε κάποιες σελίδες του στη σελίδα των παιδικών εκδόσεων ΊΚΑΡΟΣ  εδώ
Ενημερωθείτε για όλες τις εκδόσεις των Εκδόσεων Ίκαρος μέσω Facebook  facebook.com/ikaroskids αλλά και μέσω newsletter, που μπορείτε να  λαμβάνετε απευθείας στο email σας με μία απλή εγγραφή στο ακόλουθο link  kids.ikarosbooks.gr/newsletter.asp !
Δώστε και τη δική σας απάντηση στο ερώτημα της μικρής Δροσοσταλίδας, 


"Μήπως ξέρεις το όνομά μου;"

και μπείτε στο διαγωνισμό για να κερδίσετε ένα από τα δύο αντίτυπα που προσφέρουν οι εκδόσεις ΊΚΑΡΟΣ
drosostalida_Page_2
  • Αφήστε σχόλιο στο τέλος του άρθρου με την απάντηση σας και το ονοματεπώνυμο σας. 
  • Οι συμμετοχές θα συγκεντρώνονται ως και τις 16/10/2013 τα μεσάνυχτα. Τα ονόματα των νικητών, θα δημοσιευθούν στις 17/10/2013,  στην τρέχουσα σελίδα και οι νικητές θα ενημερωθούν με μήνυμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση που θα έχουν δηλώσει.  
  • Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχει οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο, άνω των 18 ετών
  • Η παραλαβή των βιβλίων θα γίνει από το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων ΊΚΑΡΟΣ στη διεύθυνση  Βουλής 4 στο Σύνταγμα. Σε περίπτωση που ο νικητής είναι κάτοικος εκτός Αττικής, το βιβλίο, θα του απόσταλεί ταχυδρομικά.
  • Ρητώς αναφέρεται ότι τα δώρα του διαγωνισμού δεν ανταλλάσσονται με χρήματα ή με άλλα αντικείμενα ίσης αξίας. Το Mommy's Fairytales διατηρεί το δικαίωμα να διαφοροποιήσει τους όρους της παρούσας προκήρυξης, ενημερώνοντας εγκαίρως το κοινό.


ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Τρουλιτά


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Βασιλιάς που είχε τρεις γιους. Σαν ήρθε η ώρα να παντρευτούν, σκέφτηκε έναν παράξενο τρόπο για να βρουν την βασιλοπούλα που θα πάρουν για γυναίκα. Θα έδινε στον καθένα ένα μήλο που θα το πέταγε μακριά και σε όποια τύχαινε, ε, αυτή θα γινόταν γυναίκα του! Έριξαν οι δύο πρώτοι τα μήλα και έτυχαν σε δύο όμορφες βασιλοπούλες. Ο τρίτος, όσες φορές κι αν έριξε το μήλο του έπεφτε πάντα σε μια Τρουλίτα!

Τι να κάνει κι αυτός, σεβάστηκε την επιθυμία του πατέρα του, αποδέχτηκε την μοίρα του και αποφάσισε να παντρευτεί την Τρουλίτα, ένα πουλί..... Αφού έγιναν οι τρείς γάμοι  ο βασιλιάς ήθελε να δει ποια νύφη απ τις τρείς ήταν άξια να γίνει η βασίλισσα του θρόνου. Κι έτσι έβαλε στις νύφες του τρεις δοκιμασίες...

Πώς όμως μπορεί ένα πουλί να ανταγωνιστεί τις δύο βασιλοπούλες στην τέχνη, στη μαγειρική και στη χάρη; Άραγε η υπομονή, το πείσμα και η εξυπνάδα θα την βοηθήσουν να υπερνικήσει τις δυσκολίες;

Η πρώτη δοκιμή ήταν να πλέξουν μια κουβέρτα η καθεμιά. Η Τρουλίτα είδε το σύζυγό της απογοητευμένο, έτσι πέταξε από το παράθυρο μέσα στο δάσος, βρήκε χόρτα και κλαδάκια και έπλεξε την ωραιότερη κουβέρτα που είδε άνθρωπος ποτέ. Μόλις τελείωσε επέστρεψε στο παλάτι και παρουσίασε την κουβέρτα της στο βασιλιά μαζί με τις άλλες δύο νύφες. Η πρώτη κουβέρτα ήταν όμορφη, η δεύτερη ήταν εξαιρετική, αλλά η κουβέρτα της Τρουλίτας ήταν εκπληκτική! "Και οι τρεις νύφες είναι προικισμένες, αλλά η Τρουλίτα είναι πάνω απ' όλες'' είπε ο βασιλιάς.

Μετά την πρώτη δοκιμασία τους ο βασιλιάς ζήτησε από τις νύφες να ψήσουν ένα νόστιμο γλυκό. Οι δύο νύφες έσπευσαν στις κουζίνες τους, αλλά η Τρουλίτα πέταξε στο δάσος ξανά. Με τη βοήθεια των μελισσών εκεί έκανε μια νόστιμη μελόπιτα. Ο βασιλιάς και οι τρεις γιοί του εκτίμησαν τα γλυκά τους, αλλά της Τρουλίτας ήταν το πιο νόστιμο απ' όλα: "Και οι τρεις νύφες είναι προικισμένες», είπε, «αλλά η Τρουλίτα είναι πάνω απ' όλες"!

Τώρα ήρθε η ώρα για την τρίτη δοκιμασία, που ήταν να κάνουν και οι τρεις μια εντυπωσιακή είσοδο στο βασιλικό σαλόνι, όπου ο βασιλιάς θα έδινε μια βασιλική γιορτή. Οι δύο νύφες έσπευσαν στα δωμάτιά τους να φορέσουν τις καλύτερα φορεσιές τους.

Η Τρουλίτα από την άλλη πλευρά πέταξε έξω στο δάσος, όπου βρήκε τις νεράιδες των δασών που την μεταμόρφωσαν σε μια όμορφη νεαρή κοπέλα ντυμένη με ένα φόρεμα που κόβει την ανάσα! Την τοποθέτησαν πάνω σε έναν κόκορα και της είπαν να ταΐζει τον κόκορα με τα ψίχουλα από το φαγητό της. Έτσι η Τρουλίτα γέμιζε την  ποδιά της με ψίχουλα ψωμιού για να ταϊζει τον κόκορα.

Οι άλλες δύο νύφες ζήλευαν πολύ, επειδή η Τρουλίτα φαινόταν τόσο μαγευτική, παρόλο που η ποδιά της ήταν γεμάτη ψίχουλα. Έτσι έκαναν κι εκείνες το ίδιο: έριχναν, παιδιά, ψίχουλα στην ποδιά τους. Όταν όμως σηκώθηκαν να χορέψουν... και οι δυο τους ντροπιάστηκαν με τις λαδιές και τη βρωμιά που ήταν γεμάτα τα φορέματά τους! Ενώ, όταν σηκώθηκε η Τρουλίτα, όχι μόνο ψίχουλα δεν έπεσαν κάτω, αλλά όμορφα λουλούδια γέμισαν ολόκληρο το παλάτι!

Όπως καταλαβαίνετε όλοι... η Τρουλίτα έγινε βασίλισσα και ο σύζυγός της βασιλιάς. Έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Ο βάτραχος και το φιλί

Ένας βάτραχος και μια βατραχίνα περιμένουν το φιλί που θα τους μεταμορφώσει, για να βρουν τον εαυτό τους. Όσο περιμένουν γνωρίζονται, αρχίζουν τις καλημέρες, τα χαμόγελα, τα μικρά και τα μεγάλα ταξίδια, τα μικρά και τα μεγάλα μυστικά. Και χωρίς να το καταλάβουν, νιώθουν ξαφνικά οι δυο τους δεμένοι. Κάτι τους κρατάει μαζί, αχώριστους. Κάτι που δεν ξέρουν ούτε τι είναι ούτε πώς το λένε…


Εικονογράφος: Κατερίνα Χαδουλού 


ISBN: 978-960-501-991-4
Σελίδες: 32
Ημερομηνία έκδοσης: 04/03/2013 

Πως γεννήθηκαν τα όνειρα

Ένα αλληγορικό παραμύθι για τη δύναμη της αγάπης. Ένα παραμύθι που προσπαθεί να εξηγήσει τη γέννηση των ονείρων. Το μικρό σύννεφο αγαπάει τον ήλιο, που μέσα στον εγωισμό του το διώχνει μακριά, για να μην κρύβει την ομορφιά του. Όταν κάποια στιγμή ο ήλιος μετανιώνει και αποζητάει το σύννεφο, ανακαλύπτει ότι μόνο όταν κοιμάται μπορεί να ονειρεύεται τις στιγμές που πέρασαν μαζί.



Εικονογράφος: Δήμητρα Ψυχογυιού 


ISBN: 978-960-455-712-7
Σελίδες: 48
Ημερομηνία έκδοσης: 01/01/2010

10.16.2013

Ο Θωμάς Κινδύνης δημιουργεί την πρώτη παιδική ορχήστρα και χορωδία στις Μορφές Έκφρασης!



web
Η μουσική μας ενώνει!
Μια πρότυπη ορχήστρα και χορωδία για παιδιά, δημιουργείται με δωρεάν συμμετοχή των παιδιών!
Γινόμαστε φίλοι με τα ξυλόφωνα, τα μεταλλόφωνα, τις  φλογέρες και με πολλά κρουστά
και φτιάχνουμε την πιο εντυπωσιακή παιχνιδιάρικη ορχήστρα!!
Στόχος είναι τα παιδιά να απολαύσουν τη μουσική και όλα τα οφέλη της για την αρμονική ανάπτυξη και την έκφρασή  τους,
μυώντας τα στη μαγεία της μουσικής και της κίνησης!
Τα παιδιά της ορχήστρας θα παρουσιάσουν στο τέλος τη δουλειά τους σε μία ενιαία παράσταση!
Υπεύθυνος και Δάσκαλος της Ορχήστρας είναι ο μουσικοπαιδαγωγός και ηθοποιός Θωμάς Κινδύνης.
Για παιδιά δημοτικού και άνω!

Τα παιδιά που θα συμμετέχουν στην ορχήστρα θα επιλεγούν κατόπιν ακρόασης
που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 30/10/2013 στις 17.30.
Είναι απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στην ακρόαση!!
Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής για την ακρόαση: 21034649032103464002

10.14.2013

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΜΕ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΒΙΖΑ



Δραματοποιημένη αφήγηση των Παραμυθιών Ντορεμυθιών Ποιος έκανε πιπί στον Μισισιπή;και Ένα φτυάρι στον Άρη του Ευγένιου Τριβιζά
Σάββατο, 19 Οκτωβρίου 2013, στις 12:30 το μεσημέρι
Για παιδιά από 4 ετών

Παιδιά χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας για να εξιχνιάσουμε δύο σοβαρότατες υποθέσεις: Να  ανακαλύψουμε ποιος έκανε πιπί στον Μισισιπή και να καταλάβουμε τι δουλειά έχει ένα φτυάρι στον Άρη.
Όλοι μαζί θα μεταμορφωθούμε σε παπάκια και θα απολαύσουμε ένα ταξίδι στον Μισισιπή
ώσπου ένα απρόοπτο γεγονός θα μετατρέψει το ήσυχο ταξίδι σε ξεκαρδιστική περιπέτεια!
Στη συνέχεια, θα γίνουμε Αρειανοί, παίζοντας ένα διασκεδαστικό παιχνίδι με εικόνες, θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό το περίεργο αντικείμενο στον πλανήτη μας, πως βρέθηκε εκεί και πώς μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε.
Η ηθοποιός Μαρία Τερζάκη αφηγείται τα Παραμύθια Ντορεμύθια του Ευγένιου Τριβιζά
με ζωντανή μουσική και διαδραστικά παιχνίδια.

Στο τέλος της εκδήλωσης δύο τυχεροί θα κερδίσουν ένα από τα δύο βιβλία και σε όλα τα παιδιά που θα συμμετάσχουν θα δοθούν δωράκια. Η συμμετοχή είναι δωρεάν και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Για δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να καλείτε στο 211 3003580.

Αστέρια στον πάτο της λίμνης



ΒΡΑΒΕΙΟ 2012 ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
στην κατηγορία βιβλίου με ιστορία βραχείας φόρμας

Ο Ασιρού, ένα παράξενο πλάσμα. 
Ο κόσμος του; Ο λόφος, η γέρικη ελιά, μια ξύλινη φλογέρα, τα σύννεφα και τ’ αστέρια. 
Ένα βράδυ, ο άνεμος σκορπίζει τα σύννεφα και για πρώτη φορά ο Ασιρού βλέπει τι υπάρχει πέρα από αυτά. Μια λίμνη. Μέσα της, κάτι γυαλίζει. Τ’ αστέρια! Έπεσαν στη λίμνη; Κι αν δεν ξέρουν κολύμπι; Κι αν το νερό πάρει τη λάμψη τους μακριά; Αποφασίζει να κάνει το πρώτο του ταξίδι για να καταφέρει να τα σώσει, αλλά και να βρει ποιος πραγματικά είναι. Όλα αρχίζουν με μια παρεξήγηση και τελειώνουν μ’ ένα παιχνίδι…

Το βιβλίο εντάσσεται στη σειρά Διαβάζω ιστορίες – Αυτοκίνητο 7+, η οποία περιλαμβάνει ιστορίες μέχρι 1.200 λέξεις που τροφοδοτούν τη φαντασία του παιδιού και καλλιεργούν τη γλωσσική ικανότητά του.

Από το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής για τα Βραβεία 2012 του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου
Η συγγραφέας κατορθώνει σε μια ιστορία βραχείας φόρμας να χωρέσει τον χείμαρρο του παραμυθιακού λόγου που τόσο καλά ξέρει, τη δύναμη του υπερφυσικού στοιχείου και τη λυρικότητα της ποίησης. Ο Ασιρού είναι ο νέος ήρωας που θα αγαπήσουν τα παιδιά γιατί συνδυάζει την τρυφερότητα με τη δυνατή θέληση. Ένα βιβλίο που μας εκπλήσσει ευχάριστα μέχρι και την τελευταία σελίδα. Άλλωστε όπως λέει ο Ασιρού στον ποντικό: Παραμύθι είναι μια ιστορία που μπορεί να σου δώσει απάντηση σ’ αυτό που ψάχνεις. Και πράγματι είναι εποχή που όλοι ψάχνουμε στήριγμα στον κόσμο του ονείρου. 




Εικονογράφος: Ανδρέας Κούρτης

Εκδόσεις Μεταίχμιο 

ISBN: 978-960-501-215-1
Σελίδες: 48

10.13.2013

ΝΤΙΛΙ ΝΤΙΛΙ



Από ένα blog όπως το Mommy's Fairytales  δεν θα μπορούσε να λείπει το λαϊκό παραμύθι 
"Ντίλι-ντίλι". Γλυκιά ανάμνηση από τις αφηγήσεις της γιαγιάς! 
Το ξανααγαπήσαμε όμως από την πανομοιότυπη 2η  έκδοση 2006 (Α' έκδοση 1948) των εκδόσεων Ίκαρος με την εικονογράφηση του  Σπύρου Βασιλείου.
Μια καταπληκτική ευκαιρία για τις πιο σύγχρονες γενιές, να έρθουν σε επαφή με τη λαϊκή μας παράδοση και  οι πρώτοι αναγνώστες, να μοιραστούν τη θαλπωρή της λαϊκής αφήγησης που ένιωσαν σαν παιδιά μεταφέροντας την, στα εγγόνια τους σήμερα. 




10.08.2013

Οι εκδόσεις Ίκαρος παρουσίαση βιβλίων 12-13 Οκτωβρίου

Σάββατο 12 Οκτωβρίου, 12:00
Βιβλιοπωλείο IANOS, Σταδίου 24 Αθήνα
Ηλικίες: 3+

Παρουσίαση του βιβλίου του Oliver Jeffers Αυτό το ελάφι είναι δικό μου
Απόδοση: Φίλιππος Μανδηλαράς

Ο Γουίλι είχε ένα ελάφι. Δεν το είχε από πάντα. Το ελάφι είχε έρθει σ’ αυτόν πριν λίγο καιρό. Του Γουίλι του είχε περάσει από το μυαλό ότι, επειδή είχε έρθει σ’ αυτόν, δεν σήμαινε ότι είναι και δικό του. Παρόλα αυτά, σκέφτηκε να ονομάσει το ελάφι Μαρσέλ.
Ελάτε να διαβάσουμε μαζί την νέα ιστορία του αγαπημένου συγγραφέα και εικονογράφου Oliver Jeffers, που θα μας βάλει να σκεφτούμε αν, τελικά, υπάρχει κάτι στον κόσμο που μας ανήκει. Υπάρχει;...


Κυριακή 13 Οκτωβρίου  11:00 π.μ.
Εθνικός Κήπος/ Παιδική Βιβλιοθήκη
Ηλικίες: 7-12 χρ

Παρουσίαση σειράς βιβλίων 
«Αν διάβαζα… ποιητές της γενιάς του ’30»

1.Λίγο ακόμη- ένα παραμύθι εμπνευσμένο από τα ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη
2.Βεγγαλικά- ένα παραμύθι εμπνευσμένο από τα ποιήματα του Νίκου Εγγονόπουλου
3.Οι περιπέτειες της Ρόζας- ένα παραμύθι εμπνευσμένο από τα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου

Ένα παιχνίδι  βασισμένο στα παραμύθια του Αλέξη Κυριτσόπουλου, από τη ζωγραφική στις τρείς διαστάσεις και την εικαστική δράση.

Τα τρία παραμύθια θα «μεταφερθούν» στο χώρο, θα γίνουν το περιβάλλον μας και εμείς οι πρωταγωνιστές.  Τα παραμύθια θα αποκτήσουν νέες ιδιότητες. Θα αρχίσουν να κινούνται, να δημιουργούν ήχους και επίπεδα.
Τα παιδιά θα ζωγραφίσουν μαζί με τον Αλέξη Κυριτσόπουλο και θα κατασκευάσουν με καινούργιο τρόπο τα παραμύθια του, μέσα από ένα παιχνίδι δημιουργικής αφήγησης.
Βεγγαλικά θα χρωματίσουν την ημέρα μας, δελφίνια θα πηδάνε μέσα από τον  Εθνικό κήπο και οι φίλοι μας θα μεταμορφωθούν σε πεταλούδες.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με την ομάδα Playroom (Ιωάννα Γουζέλη, Αγγελική Μπόζου)