12.18.2010

Ο μπουφές

 Σήμερα υπήρχε μια γενική αναστάτωση σε όλα τα ράφια του ψυγείου. Η γιαγιά φέτα, είχε ήδη αρχίσει να ζεσταίνεται, γιατί η πόρτα του ψυγείου ανοιγόκλεινε συνέχεια και όλο έμπαιναν καινούργιοι επισκέπτες. 
 Οι τελευταίες αφίξεις ήταν τρεις νεαρές κατακόκκινες τομάτες, ιδιαίτερα κουτσομπόλες, που πριν μπουν στο ψυγείο, είχαν προλάβει, να πιάσουν κουβέντα με τον κυρ-μαχαίρη και έτσι ενημερωμένες, έδωσαν απάντηση στη σημερινή μυστηριώδη κίνηση. 
Ήταν τα γενέθλια του γιου της οικογένειας και του ετοίμαζαν ένα πάρτι!!!
 Οι δεσποινίδες σοκολάτες, που έμεναν σε ένα ράφι στην πόρτα του ψυγείου, γνώριζαν καλά αυτό το πιτσιρίκι. Τις επισκέπτονταν κάθε απόγευμα. Μερικές φορές τις άρπαζε όλες μαζί και ταρακουνιώντουσταν για τα καλά, καθώς προσπαθούσαν οι γονείς του τις πάρουν από τα χεράκια και να τις βάλουν πίσω στη θέση τους. Του το συγχωρούσαν όμως, γιατί το συμπαθούσαν πολύ αυτό το αγοράκι, όπως όλα τα παιδάκια και ήταν πολύ χαρούμενες που του πρόσφεραν τόση χαρά με την γεύση τους.
 Τα νέα για το πάρτι προκάλεσαν νέα αναστάτωση ανάμεσα στα τρόφιμα του ψυγείου. Όλα ήταν περίεργα πως θα τα χρησιμοποιούσαν και ως τι έδεσμα θα έπαιρναν μέρος στον μπουφέ. 
 Η κυρα-μαγιονέζα σκούντιξε το γιαουρτάκι και οι δύο μαζί έκλεισαν το μάτι στον μαϊντανό, γιατί η χρήση τους σε σαλάτες ήταν σίγουρη.
 Ευθύς στο κάτω συρτάρι των λαχανικών ξεκίνησε μια ενθουσιώδης συζήτηση για τους παλιόφιλους τους τα κρεμμύδια, τις πατάτες και τα σκόρδα που έμεναν  μακρυά σε ένα ντουλάπι και η χαρά τους ήταν μεγάλη που θα τους ξανασυναντούσαν. Μέσα σε αυτή την αναστάτωση βρήκαν την ευκαιρία τα πειραχτήρια καροτάκια, να γαργαλίσουν τον καημένο τον άνηθο και δεν σταματούσαν παρά το άγριο βλέμμα που τους έριχνε ο κύριος λάχανος. 
 Αυτόν τον ενθουσιασμό, διέκοψε για λίγο ο ερχομός μιας ολοστρόγγυλης, χοντρούλας τούρτας με σοκολάτα και φράουλα, που φορτωμένη με τα ζαχαρωτά της προσπαθούσε να στριμωχθεί στο μεσαίο ράφι, πιέζοντας το σωληνάριο της μουστάρδας, αναγκάζοντας το να μετακομίσει στο από πάνω ράφι, δίπλα στη μαγιονέζα. 
 Με αυτό τον ερχομό οι σοκολατίτσες απογοητεύτηκαν, γιατί ένιωσαν πως μπροστά σε αυτή τη λαχταριστή τούρτα, δεν θα τους έδινε κανείς σημασία.
 Τελικά, τα πράγματα άρχισαν να ηρεμούν, όταν ένα-ένα τα τρόφιμα έβγαιναν από το ψυγείο για να μαγειρευτούν. 
 Το απόγευμα τα βρήκε όλα έτοιμα, ξαπλωμένα σε μεγάλες στολισμένες πιατέλες, στο μεγάλο τραπέζι της τραπεζαρίας. 
 Η γιαγιά φέτα είχε γίνει μια αφράτη τυρόπιτα. Η κυρά-μαγιονέζα είχε μπει σε μια πλούσια πατατοσαλάτα, το γιαουρτάκι είχε γίνει δροσιστικό ντιπ με άνηθο και δίπλα του ξάπλωναν ψιλοκομμένα τα καροτάκια, έτοιμα για να βουτήξουν στο ντιπ. Μερικά από τα καροτάκια -τα  πιο φρόνημα- είχαν τριφτεί μαζί με τον κύριο λάχανο, φτιάχνοντας μια νόστιμη σαλάτα με λαδάκι, λεμονάκι και σκορδάκι. Οι τοματούλες κομμένες σε φετούλες είχαν μπει σε μικρά σαντουϊτσάκια που τοποθετημένα σε μια μακρόστενη πιατέλα, σχημάτιζαν έναν κροκόδειλο. Σε περίοπτη θέση στο τραπέζι του σαλονιού, περίμενε στολισμένη η τούρτα.
 Πίσω στο ψυγείο είχαν μείνει μόνες τους οι σοκολατίτσες και πάνω που θα τις έπιανε το παράπονο, τις πήραν και τις έβαλαν την κάθε μια σε ένα σακουλάκι, μαζί με ένα παιχνίδι, για να πάρουν όλα τα παιδάκια από ένα φεύγοντας, για δώρο.  Τι χαρά!
 Οι ψίθυροι και τα πειράγματα για το ομορφότερο και πιο νόστιμο πιάτο, δεν σταμάτησαν παρά μόνο όταν μπήκαν τα παιδάκια πεινασμένα από το παιχνίδι και το χορό,  οπότε  και αφέθηκαν να τα απολαύσουν και να τα χορτάσουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: