6.05.2013

"Φαντασία η μεγάλη Diva" από την Μ. Λεβέντη

          Για 100η δημοσίευση, επέλεξα να αναδημοσιεύσω την συνέντευξη της ψυχιάτρου και συγγραφέα Μαρίας Λεβέντη, που παραχώρησε στο http://www.infokids.gr, διότι τίποτα δεν συναινεί περισσότερο με την φιλοσοφία του mommy's fairytales από την άποψη του Αϊνστάιν, που εμπλουτίζει εύστοχα η Μαρία Λεβέντη, για τα παραμύθια!
       

Με αφορμή το νέο της βιβλίο "Φαντασία η μεγάλη DIVA" μιλάει για το πόσο σημαντική είναι η φαντασία στην ζωή μας, για πρακτικούς τρόπους εφαρμογής της στην καθημερινότητα μας και φυσικά η φαντασία ως μέσω ψυχαγωγίας και διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας.





Τη Μαρία Λεβέντη, ψυχίατρο – συγγραφέα, την γνωρίσαμε πρόσφατα από το βιβλίο της :«Φαντασία η μεγάλη Diva». Ένα βιβλίο – οδηγό για την αγάπη και την αλήθεια που ξεπερνά το χρόνο. Ένα βιβλίο με ολοκληρωμένες πρακτικές ασκήσεις, κατανοητές οδηγίες και ζωντανά παραδείγματα  ώστε να εκμεταλλευτούμε τη Φαντασία μας και με ευκολία και ακρίβεια, να βρούμε το δρόμο της προσωπικής ελευθερίας.
Μητέρα 2 παιδιών, αντιμετωπίζει και η ίδια τα γνωστά προβλήματα της σωστής διαπεδαγώγησής τους και μοιράζεται μαζί μας τις μεθόδους που ακολουθεί.
-Τι πρέπει να προσέχει η σύγχρονη γυναίκα που πρέπει να συνδυάσει καριέρα και μητρότητα;
«Πρέπει να προσέχει να μην πέσει στην παγίδα να διαλέξει. Το δίλημμα ή μητέρα ή πετυχημένη εργαζόμενη είναι πέρα για πέρα λάθος. Όπως και κάθε δίλλημα άλλωστε. Η άποψή μου είναι να προσπαθούμε πάντα για τη σύνθεση: Και καλές μητέρες και πετυχημένες στην επαγγελματική μας επιλογή.
Φυσικά πετυχημένος είναι αυτός που έχει ποιοτικά αποτελέσματα, η ποσότητα έρχεται να ενισχύσει την ποιότητα. Έτσι για μένα μια μάνα είναι πετυχημένη όχι αν «γράφει» απλά ώρες με τα παιδιά της αλλά όταν οι ώρες αυτές είναι ποιοτικές, δηλαδή ουσιαστικές. Όταν έχει κερδίσει το σεβασμό και την αποδοχή των παιδιών της (σε κάθε ηλικία φαίνεται με διαφορετικό τρόπο), όταν γνωρίζει τι τα ευχαριστεί και τι τα δυσαρεστεί και είναι έτοιμη να τους προσφέρει τα ανάλογα ή να τα γλιτώσει από τις κακοτοπιές, είτε είναι παρούσα με τη φυσική της παρουσία είτε όχι. Μια μάνα καταλαβαίνει πόσο πετυχημένη είναι από την αγκαλιά που της κάνουν τα παιδιά της. Εκείνο το δευτερόλεπτο πριν αποχωριστούν για τη δουλειά ή το σχολείο. Αυτή η στιγμή είναι αποδεικτική και όχι απλά ενδεικτική του που βρίσκεται αυτή η σχέση.
Επενδύστε λοιπόν στην αγκαλιά. Μην την κάνετε τυπικά και μην την αποφεύγεται – μπορεί να πει και να δώσει πολλά!»
-Εσείς πώς τα καταφέρνετε;
«Τα καταφέρνω προσπαθώντας κάθε μέρα για το καλύτερο. Δεν επαναπαύομαι. Επενδύω στη σχέση μου με τα παιδιά μου σε αρκετά πράγματα με τον ίδιο τρόπο και για τα δύο και σε κάποια αλλά με διαφορετικό τρόπο εξαιτίας διαφορετικής ηλικίας και άλλου φύλου. Πιο συγκεκριμένα: Μιλάω με τα παιδιά μου. Μπορεί ν’ ακούγεται απλό αλλά δεν είναι. Το πως συζητάμε με τα παιδιά μας οδηγεί στην καλή επικοινωνία… Έτσι γνωρίζεις και προλαβαίνεις τα δύσκολα. Αλλιώς μιλάω με την έφηβη κόρη μου κι αλλιώς με το μικρό γιο μου. Με τη μεγάλη μιλάμε σαν μεγάλες, όχι σαν φίλες σαν ενήλικοι, έχει διαφορά. Η μάνα με την κόρη δεν είναι φιλενάδες, είναι άλλη αυτή η σχέση. Είμαι πάντα δίπλα της να την ακούσω, να τη συμβουλέψω, να τη μαλώσω, να την επαινέσω, να την αντέξω, να την αποδεχθώ, να θυμώσω μαζί της αλλά και να την αγκαλιάσω και να τη φιλήσω. Αυτή έχει μάθει να με περιμένει, θα ήθελε να με έχει περισσότερες ώρες, αλλά τώρα πια δεν την ενοχλεί τόσο. Όταν σιγουρεύτηκε πως κι όταν δεν είμαι κοντά της, ξέρω-νιώθω τι ακριβώς γίνεται, χαλάρωσε. Αυτό έγινε ως εξής: Κανά δύο φορές που είχε χτυπήσει ή δεν αισθανόταν καλά κι εγώ ήμουν στο ιατρείο το ένιωθα και την έπαιρνα τηλέφωνο πριν από εκείνη. Όταν το συνειδητοποίησε αυτό με ρώτησε: «Καλά ρε μαμά πως το καταλαβαίνεις;» Και της απάντησα: «Μωρό μου είμαι πάντα δίπλα σου, είτε με βλέπεις με τα μάτια σου, είτε όχι. Αν θέλεις μπορείς να το κάνεις και σαν παιχνίδι, να κλείνεις τα μάτια σου όταν θες και να με βλέπεις με τα άλλα ματάκια, μ’ αυτά που βλέπεις τα όνειρα.» Από τότε όπως μου έχει πει δεν έχει νιώσει μοναξιά! Με τον γιο μου τώρα είναι αλλιώς, τα αγόρια δεν μιλάνε πολύ. Για να μάθεις κάτι πρέπει να επιστρατέψεις όλη σου τη φαντασία. Ευτυχώς διαθέτω σε μεγάλες ποσότητες. Έτσι με τον μικρό επικοινωνούμε καλύτερα την ώρα που ξαπλώνουμε, πριν να κοιμηθεί. Του λέω δικές μου ιστορίες από τα παιδικά μου χρόνια ή ιστορίες με παιδάκια που ήρθαν στο ιατρείο, βάζοντας φυσικά τις απαραίτητες «σάλτσες». Ακούγοντας κάτι που του έχει συμβεί κι αυτουνού μέσα στην ροή της συζήτησης εύκολα το λέει, το αναλύουμε πάντα βάζοντάς το μέσα στην ιστορία μας κι έτσι έχω περάσει με απλό και ανώδυνο τρόπο αυτό που ήθελα να του πω. Έπειτα κάνουμε τις αγκαλίτσες μας και κοιμάται ευτυχισμένος. Το αγόρι μου είναι ακόμα στη ηλικία που θαυμάζει την μαμά για ότι κι αν κάνει. Εδώ λοιπόν είναι που θέλει προσοχή (μανούλες που έχετε αγοράκια). Η μαμά πρέπει απλά να φτιάξει το πρότυπο της γυναίκας για το γιο της, όχι να είναι το πρότυπο της γυναίκας του γιού της. Αυτό είναι στο χέρι της μαμάς και όχι του παιδιού. Όσο και να αγαπάμε τα αγόρια μας, όσο και να μας γεμίζουν με την αγκαλιά τους και τα τρυφερά τους λόγια, χρειάζεται πάντα να θυμόμαστε την σχέση μας: Είμαστε μαμάδες τους και όχι οι γυναίκες τους, αυτό χρειάζεται και να τους το λέμε αλλά και να τους το δείχνουμε με τον τρόπο μας.»
-Ποια θα πρέπει να είναι τα εφόδια που θα δώσουμε στα παιδιά μας;
«Πιστεύω ότι πρέπει να καλύπτουμε τα παιδιά μας και στα τρία επίπεδα, δηλαδή και υλικά και συναισθηματικά και πνευματικά. Στο υλικό επίπεδο ανάλογα με το τι μπορεί ο καθένας, χρειάζεται να φροντίζει ώστε το παιδί του να μην κινδυνεύει. Με μια έννοια κίνδυνος είναι και το κρύο, και οι ιώσεις αλλά και η κακοποίηση. Κίνδυνος είναι οτιδήποτε μπορεί να πληγώσει ή να καταστρέψει τη σωματική του ακεραιότητα. Δηλαδή το παιδί μας χρειάζεται να το φροντίζουμε να τρέφεται σωστά, να μην αρρωσταίνει, και να μη δέχεται καμιάς μορφής σωματική βία. Σε συναισθηματικό επίπεδο είμαστε «υποχρεωμένοι» να φροντίζουμε για την συναισθηματική του ευστάθεια, δηλαδή να καταλαβαίνουμε, να επικοινωνούμε μαζί του αλλά και του βάζουμε όρια και να το ελέγχουμε. Στο παιδί μας δεν επιτρέπεται να ξεσπάμε το άγχος, τις φοβίες, τους θυμούς και τις απογοητεύσεις μας. Τα παιδιά είναι σαν τα σφουγγάρια – απορροφούν τα πάντα πανεύκολα. Θέλει προσοχή και εγρήγορση αυτή η σχέση. Σε πνευματικό επίπεδο τώρα κατά τη γνώμη μου οι γονείς πρέπει να είναι συνειδητοποιημένοι όταν διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους στο τι είναι καλό και τι όχι, τι ηθικό και τι όχι, τι επιτρεπτό και τι όχι. Χρειάζεται ο λόγος με την πράξη μας να ταυτίζεται. Δεν μπορεί άλλα να τους λέμε και άλλα να κάνουμε εμείς, ή άλλα να ανακαλύψουν ότι κάναμε εμείς ενώ είχαμε απαιτήσεις από αυτά που εμείς δεν τηρήσαμε ποτέ.»

-Τι ρόλο παίζει η φαντασία στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών;

«Τεράστιο. Η φαντασία για τα παιδιά είναι σαν το νερό. Αν τους τη στερήσεις θα αφυδατωθούν, αν τους την εμπλουτίσεις, θα απογειωθούν. Επενδύστε στη φαντασία των παιδιών σας!»

-Ο Αϊνστάιν είχε απαντήσει, σε ερώτηση δημοσιογράφου, τι βιβλία πρέπει να διαβάζουν τα παιδιά, Παραμύθια. Κι όταν ο δημοσιογράφος επέμενε λέγοντας, ναι, αλλά τι άλλο, ο Αϊνστάιν συνέχισε “ Κι άλλα παραμύθια”. Συμφωνείτε με αυτό;

«Ο Αϊνστάιν ήταν ένας προικισμένος άνθρωπος που μπορούσε τις μεγάλες αλήθειες να της λέει απλά. «Τα παιδιά πρέπει να διαβάζουν παραμύθια…κι άλλα παραμύθια». Θα ήθελα να προσθέσω στην άποψή του αυτή το εξής: Μακάρι και το μάθημα να γινόταν με την μορφή παραμυθιού, ειδικού παραμυθιού αν θέλετε. Τότε να είστε σίγουροι πως όλα τα παιδάκια θα ήταν άριστοι μαθητές γιατί η γνώση θα περνούσε σ’ αυτά με τον τρόπο που αυτά καταλαβαίνουν. Το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίο μου « Φαντασία η μεγάλη Diva», είναι παραμύθι. Επέλεξα συνειδητά να γράψω σαν παραμύθι αυτό το κεφάλαιο για να μπορέσω να πω την πιο δύσκολη θεωρία με πιο απλό τρόπο. Απ’ ότι έχω ακούσει αυτό το κεφάλαιο αρέσει πιο πολύ… και ξέρετε γιατί; Διότι όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας κι όλοι έχουμε ανάγκη από ένα παραμύθι.»








*Το βιβλίο της «Φαντασία η μεγάλη Diva», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χρυσαλλίδα. Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ. http://www.sferiki.gr/web/sferiki/book .    
                       



Δεν υπάρχουν σχόλια: